جویا باش دلنوشته های یک پدر

گفته بود او بی بهانه زیسته بود بی بهانه ، عاشقانه زیسته بود رفت و رفت تا کنج باغ عاشقی با ترانه ، با سماع عارفانه زیسته بود    ,گفته بودم چو بیایی,گفته بودی که چرا محو,گفته بودم اگه برگردی دوباره,گفته بودی که چرا محو تماشای توام,گفته بودم زندگی زیباست,گفته بودم,گفته بودم که اگر بوسه دهی,گفته بودی که بیایم,گفته بودی که شوم مست و ...ادامه مطلب